In de Foyer de Charité hechten wij een bijzondere waarde aan ons doopsel. De genade die wij daarin ontvangen hebben is de basis voor ons geestelijk leven. Het is veel meer dan een opname in de Kerk, veel meer dan een toewijding aan God. In het doopsel zijn wij met Jezus Christus gestorven en begraven, maar ook met Hem verrezen tot een nieuw leven (vgl. Rom. 6,3-4). Door het doopsel zijn wij geroepen om voortdurend in een innige vereniging met de gekruisigde en verrezen Heer te leven, en om die band met Hem door een leven van gebed en overweging, van naastenliefde en dienstbaarheid zichtbaar te maken. Dat gaat niet vanzelf, dat vraagt steeds weer om bekering. Maar het maakt je leven ook steeds mooier.

Als wij door ons doopsel met Jezus Christus verenigd zijn, dan zijn wij met en in Hem ook kinderen van God de Vader. Wij weten ons door Hem bemind en willen zijn liefde graag beantwoorden. Het vaderschap van God krijgt in de Foyer de Charité een bijzonder accent omdat wij geloven dat het Vader-zijn van God in onze gemeenschap aanwezig wordt gesteld in het vaderschap van de priester die "Foyervader" is in de communiteit. Door hem hebben wij deel aan het kruisoffer van Jezus in de Eucharistie. Omdat hij door het Sacrament van het Priesterschap ook herder is met Christus geloven wij dat hij een bijzonder charisma heeft om de leiding over onze gemeenschap te hebben.

Als wij door de doop één zijn met Jezus en zo kinderen van God de Vader zijn, mogen wij dan ook zijn Moeder Maria niet ónze moeder weten? Jezus zelf heeft haar aan ons als moeder gegeven: "Zie daar uw moeder" (Joh. 19,26-27). In de Foyer proberen wij dit woord van Jezus werkelijk te beleven. In de geest van de Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort willen wij Maria aanwezig weten in alle momenten van ons leven. In ons gebed en in ons werk, in vreugde en verdriet. Door haar handen willen wij onszelf en al onze daden aan God opdragen. Vanuit haar handen willen wij alle genaden ontvangen die God ons wil schenken.